Past Events › Lezing Nederlands

Wat maakt het werk van Rafaël na 500 jaar nog zo boeiend? Vijfhonderd jaar na zijn dood in 1520, geldt Rafaël nog steeds als één van de belangrijkste kunstenaars uit de Westerse geschiedenis. Waarom is dat zo, wat maakt zijn werk zo bijzonder? Die vragen proberen we te beantwoorden aan de hand van twee kunstwerken in Rome: de frescoschilderingen in de zgn. Stanza della Segnatura van het Vaticaans paleis, en de frescoschilderingen in de Villa Farnesina, die de Romeinse fabel…

Lezing in samenwerking met het Nederlands Klassiek Verbond De aankondiging van de vondst van het vermeende graf van Romulus, de legendarische stichter van Rome, onder de trappen van de Curia, het senaatsgebouw op het Forum Romanum, deed in februari 2020 het nodige stof opwaaien. De pers liep uit en de vondst haalde ook in Nederland het nationale nieuws. Toch is, zoals alles in Rome, ook dat opwaaiende stof al tamelijk oud. De eerste geruchtmakende ontdekkingen met betrekking tot de stichtingsgeschiedenis…

Wie wil weten welke toekomst er in het verschiet ligt voor de westerse democratie moet naar Italië kijken. Dat is de prikkelende stelling die Pepijn Corduwener en Arthur Weststeijn uitwerken in hun boek Het Italiaanse experiment dat deze zomer is verschenen. Het Italiaanse experiment is een uitgebreide herziening van hun succesvolle eerste boek Proeftuin Italië, met aandacht voor de meest recente ontwikkelingen: Italië en de EU, de opkomst van Salvini en natuurlijk de gevolgen van corona. In deze lezing vertelt…

Jan van Scorel (1495-1562) had een uitzonderlijke carrière. Hij was de eerste kunstenaar uit de Noordelijke Nederlanden die naar Italië reisde en werkte in Venetië en Rome. Hij woonde in het Belvedere en schilderde voor de Nederlandse paus Adrianus VI (1459-1523). Van Scorel reisde ook als pelgrim naar Jeruzalem, een dure en exclusieve reis. In 1524 keerde hij terug naar de Nederlanden, waar hij kanunnik werd en uitgroeide tot een succesvol kunstenaar. Hij onderhield een groot atelier en had vele…

Binnen de Romeinse stedelijke cultuur werd de natuur beschouwd als vijandig en wild; een omgeving die door de beschaving gecontroleerd en geordend diende te worden en zo ook de mens tot nut. Deze visie op de natuur komt duidelijk naar voren in de geschriften van de agrimensores, de Romeinse ingenieurs die verspreid over het hele Romeinse Rijk veroverde gebieden transformeerden tot geometrisch geordende landbouwgronden. De praktijk was vaak echter weerbarstig: in cultuur gebrachte gebieden waren vaak niet zo strikt geordend…