Sinds zijn dood in 1321 berust het stoffelijk overschot van de dichter in Ravenna, vlakbij de plek waar hij zijn laatste jaren doorbracht na vele jaren eerder uit zijn moederstad Florence verbannen te zijn. Eigenlijk is dat een klein wonder, want al eeuwen lang vormen de beenderen van Dante de inzet van nogal wat twisten die heel wat stof hebben doen opwaaien. Als ware relikwieën zijn de ‘ossa di Dante’ door allerlei mensen en groepen opgeëist, van Michelangelo tot Mussolini, van craniologen tot erfgoedhoeders. Maar de herhaalde pogingen om ze te roven of te verplaatsen zijn op niets uitgelopen. Integendeel: in de stad Ravenna zijn ze juist hierdoor een kostbare en gekoesterde schat geworden die niet alleen de identiteit van de bewoners maar ook de vormgeving van de stad heeft bepaald. Deze lezing neemt u mee langs het spannende verhaal over de wederwaardigheden van Dante’s stoffelijke resten, en laat zien dat de herinnering aan zijn literaire nalatenschap ook af en toe zelfs enigszins morbide materiële facetten kent.

Harald Hendrix is hoogleraar Italiaans aan de Universiteit Utrecht. Van 2014 tot 2019 werkte hij tevens als directeur van het Koninklijk Nederlands Instituut te Rome. Zijn deskundigheid ligt vooral op het gebied van de Italiaanse cultuur van de Renaissance en de Barok. In zijn publicaties gaat hij in op de Europese receptie van deze vroegmoderne Italiaanse cultuur, maar staat ook stil bij thema’s als de esthetiek van het afschuwwekkende, de geschiedenis van het Italiaanse schrijvershuis en de verwevenheid van literair erfgoed, materiële cultuur en toerisme.