Rome kan worden gezien als de bakermat van de boog, die zich als bouwelement ontwikkelde in poorten, bruggen, muren, aquaducten en triomfbogen. In die laatste vorm zijn alle functies van de boog verenigd, van verkeersader tot monument. Het antieke Rome is getooid geweest met talloze triomfbogen, waarvan de best geconserveerde, de boog van Constantijn, als sinds de renaissance een voortdurend object van discussie is. In deze lezing wordt aan de hand van de gebruiksfuncties van de boog de bouwgeschiedenis in kaart gebracht, met vermelding van verscheidene theorieën die over Constantijns boog de ronde doen. Aan de hand van het meest recente onderzoek, dat Constantijn tegenstrever Maxentius als oorspronkelijke bouwheer aanwijst, wordt de veel bediscussieerde boog in een nieuw licht geplaatst.

Diederik Burgersdijk doceert Latijn, Klassieke Letteren en Oude Geschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Hij is als gastonderzoeker verbonden aan Allard Pierson, Universiteit van Amsterdam, en aan het Radboud Institute for Culture & History (RICH) te Nijmegen. Hij is gespecialiseerd in laat-antiek keizerschap, en publiceerde onder meer De macht van de traditie. Het keizerschap van Augustus en Constantijn (Athenaeum, Polak & Van Gennep, 2016), en de bundel Imagining Emperors in the Later Roman Empire (Brill Publishers, 2018). Recent deed hij Gymnasium. Geschiedenis van een eliteschool verschijnen bij Athenaeum. Burgersdijk is co-editor van Talanta. Journal of the Dutch Archaeological and Historical Society en redacteur van Rivista Storica dell’ Antichità, uitgegeven bij de universiteit van Bologna.